بهارستانه: فوتسال ایران بار دیگر قدرت خود را به رخ آسیا کشید، آن هم با کسب دوازدهمین جام قهرمانی جام ملت‌های این قاره. موفقیتی که حالا انتظارات را از تیم سوم جهان به مراتب بیشتر می‌کند. هرچند که دستیابی به نتایج بهتر و موفقیت‌های بیشتر، نیازمند تغییر نگاه مسئولان است که به گفته محمد کشاورز، کاپیتان سابق تیم ملی فوتسال ایران نمی‌توان همه بار را به دوش بازیکنان و مربیان تیم ملی گذاشت و انتظار داشت تنها با تکیه بر توان فنی تیم ملی به بالاترین عنوان‌ها رسید. لازمه رسیدن به جایگاهی بهتر حمایت همه‌جانبه از این تیم است. تیمی که می‌تواند حتی به فینال جام جهانی هم برسد اگر حمایت شود.

تیم ملی فوتسال ایران بار دیگر در اوج اقتدار با قهرمانی در جام ملت‌های آسیا، قدرت خود را به رخ کشید. انتظار تکرار این عنوان برای بار دوازدهم می‌رفت؟
بله، این همان تیمی است که بر سکوی سوم جهان هم ایستاده. نه فکر کنید که قهرمانی در آسیا برای تکرار آن کار آسانی است، نه اما تیم ملی فوتسال ایران توانایی بالایی دارد که بارها و بارها نیز این توانایی را ثابت کرده است. باید به ناظم‌الشریعه و شاگردانش بابت این قهرمانی تبریک گفت. آنها بازی‌ها را طوفانی آغاز کردند و حریفان را یکی پس از دیگری با نتایج پرگلی شکست دادند اما شاید این قهرمانی زمانی شیرین‌تر شد که توانستیم رقیبان سنتی را هم شکست دهیم، آن‌ هم با تعداد گل بالا. ازبکستان همان تیم فینالیست ۲۰۱۶ بود که با هفت گل در نیمه نهایی به زانو درآمد یا ژاپنی که در فینال چهار گل از تیم ایران می‌خورد، حریف قدر و سرسختی است. حتی تایلند که ۹ مرتبه دروازه‌اش برابر ایران باز شد. این توان بالای ایران را به رخ می‌کشد.
از ازبکستان سال ۲۰۱۶ گفتید. در آن رقابت‌ها ناظم‌الشریعه به تازگی هدایت تیم ایران را به دست گرفته بود و به سختی این تیم را شکست دادیم اما این بار با هفت گل آنها را کنار زدیم. فکر نمی‌کنید دلیل آن این باشد که تیم ملی با مربیان داخلی به مراتب بهتر از خارجی‌ها نتیجه می‌گیرد؟
قبل از هر چیز باید بگویم که شرایط هر تورنمنت با دیگری فرق دارد اما واقعیت این است که ما در فوتسال همانند کشتی، نیازی به مربیان خارجی که نداریم هیچ، به دلیل توان بالای مربیان داخلی می‌توانیم آنها را به کشورهای دیگر نیز بفرستیم. شما نگاه کنید لبنان چطور در این رقابت‌ها با هدایت شهاب سفال‌منش متحول شده بود و حتی تایلند قدرتمند را شکست داد.
این نخستین موفقیت قابل توجه تیم ملی فوتسال نیست. همانطور که اشاره کردید شاگردان ناظم‌الشریعه به عنوان نخستین رشته ورزشی تیمی توانسته‌اند بر سکوی جهانی بایستند اما هیچ یک از این نتایج چشمگیر نتوانسته مانع از نگاه تبعیض‌آمیز مسئولان شود و شرایط را تغییر دهد. فکر می‌کنید چرا؟
جواب این سؤال را باید مسئولان بدهند اما متأسفانه واقعیت این است که فوتسال هرگز به اندازه موفقیت‌هایی که به دست آورده مورد توجه قرار نگرفته است. نه از سوی مسئولان و نه حتی رسانه‌ها. در حالی که تعداد افتخاراتی که به دست آورده بسیار زیاد و قابل توجه است اما این نوع نگاه و تبعیض‌هایی که وجود دارد اصلاً جالب توجه نیست. مثلاً فوتسال یک سالن مستقل ندارد و برای بازی‌های دوستانه و تدارکاتی باید دست به دامان هندبالی‌ها شود و این هیچ توجیه قانع‌کننده‌ای ندارد!
تیم ملی در حالی قهرمان جام ملت‌های آسیا می‌شود که داستان عدم پرداخت پاداش سومی جهان هنوز فراموش نشده است. بازیکنان تیم ملی بارها گفتند که نه به خاطر پاداش که به خاطر مردم و افتخار ایران بازی می‌کنند اما آیا این نوع برخورد نمی‌تواند باعث دلسردی آنها شود؟
مسئله این است که آقایان باید به قول‌ها و وعده‌هایی که می‌دهند پایبند باشند اما مهم‌تر از آن نحوه برخوردهاست. بدون شک هیچ بازیکنی برای پاداش بازی نمی‌کند اما پاداش‌هایی که وعده‌اش داده می‌شود باید در شأن تیم ملی فوتسال و بازیکنان آن باشد و به وقتش پرداخت شود. این بازیکنان با شرایط سخت و کمترین امکانات تمرین می‌کنند.‌ای کاش حمایت‌ها به اندازه انتظاراتی باشد که از آنها وجود دارد اما متأسفانه اینطور نیست. انتظارات بسیار بالاست و حمایت‌ها … لازم نیست بگویم که در چه سطحی است. بازیکنان در شرایط سخت اما با دل و جان کار می‌کنند. روا نیست تلاش‌های آنها نادیده گرفته شود و پاداش این موفقیت‌ها در لابه‌لای وعده‌ها و بعد از عکس‌های یادگاری به دست فراموشی سپرده شود.
سرمربی تیم ملی قبل از راهی شدن به چین تایپه گفته بود مرا هم به راحتی کنار می‌گذارند. او از شرایط راضی نبود. در جریان مسابقات هم شرایط خوب نبود . مثلاً بازیکنان در خصوص تغذیه به شدت مشکل داشتند.
با ناظم‌الشریعه کاملاً موافق هستم. اینکه شرایط، امکانات و حمایت‌ها در حدی که باید نیست. الان بعد از این قهرمانی همه نگاه‌ها به جام‌جهانی ۲۰۲۰ است. ما بعد از کسب سکوی سوم جهانی باید به فینال فکر کنیم اما آیا امکانات لازم را در این راستا داریم؟ نگاه کنید ببینید مثلاً اسپانیا و روسیه شرایطشان چطور است، امکاناتشان چطور، اردوها و بازی‌های تدارکاتی که دارند با چه اصول و برنامه‌ای پیش می‌رود. بله می‌توانیم به فینال جام جهانی هم برسیم اما به شرط آنکه اول برنامه داشته باشیم و دوم امکانات و مهم‌تر از همه اینکه حمایت شویم. نمی‌توان همه بار را به دوش بازیکنان و کادر فنی انداخت و تنها روی مسائل فنی حساب کرد. بدون امکانات و تنها با تکیه بر بار فنی بازیکنان و توان کادر فنی نمی‌توان به موفقیت‌های بیشتر رسید.
البته نمی‌توان منکر توان فنی بازیکنان شد. حسین طیبی آقای گل می‌شود  و علی‌اصغر حسن‌زاده بهترین بازیکن مسابقات می‌شود. در خصوص ناظم‌الشریعه نیز کسب قهرمانی جام ملت‌ها و پیش از آن سومی جام جهانی خود گویای توانایی‌های اوست.
کسی منکر توان فنی تیم ایران و کادر فنی آن نیست. همانطور که گفتید نتایج خود گویای همه چیز هست. نتایجی که شانسی به دست نیامده است. مگر می‌شود شانسی همه تیم‌ها را با نتایج بالا کنار بزنید و بر سکوی قهرمانی بایستید. اما نمی‌توان تنها با تکیه به مسائل فنی انتظار ایستادن بر سکوهای جهانی را داشت. باید برنامه و امکانات داشت و حمایت کرد. در آن صورت مطمئن باشید شاهد بهترین نتایج خواهیم بود اما به شرط آنکه آقایان در باد این قهرمانی‌ها نخوابند و در پی این موفقیت‌ها، مشکلات و کمبودها را فراموش نکنند.